แฮร์รี่ พอตเตอร์ นอนหลบร้อนอยู่ในแปลงพุ่มดอกไม้ภายนอกของห้องนั่งเล่น ลุงเวอร์นอน และ ป้าเพ็ตทูเนียกำลังนั่งดูรายการข่าวทีวี บังเกิดเสียงดังเปรี้ยงปลุกแฮร์รี่กระเด้งตัวยืน ศีรษะจึงชนขอบไม้บานหน้าต่างที่เปิดอ้าอยู่ แฮร์รี่รู้สึกเจ็บแปลบแต่ยังยืนโงนเงน เพ่งมองหาต้นกำเนิดเสียงประหลาด ลุงเวอร์นอนยื่นมือออกมาบีบคอเขาบอกให้ทิ้งไม้กายสิทธิ์ เพื่อนบ้านถลนตามองมาที่นี่เป็นจุดเดียว ลุงเวอร์นอนแสยะยิ้มแกล้งย้อนถามไปว่า ได้ยินเสียงเครื่องยนต์ตีกลับ(น็อค)หรือเปล่าก่อนหันมาแว้ดใส่แฮร์รี่

     พลบค่ำแฮร์รี่เดินไปตามถนนคะนึงว่าเสียงดังเปรี้ยงนั้นคล้ายใครบางคนหายตัว หรือ ปรากฏตัวขึ้น ด๊อบบี้,เอลฟ์ประจำบ้านก็เคยทำที่ซอยพรีเว็ตนี่เหมือนกัน นอกจากข่าวนสพ.เดลี่พรอเฟ็ตแล้วแฮร์รี่ไม่เคยได้รับจดหมายนกฮูกจากเพื่อนสนิท รอน และ เฮอร์ไมโอนี่ แฮร์รี่ปีนข้ามรั้วสนามเด็กเล่นเข้าไปนั่งชิงช้าก้มหน้ามองพื้นอย่างเศร้าสร้อย 4 สัปดาห์แล้วที่เขาถูกตัดขาดจากโลกเวทมนตร์

     ดัดลี่ย์ เดอร์สลี่ย์ กับลูกสมุนจูงจักรยานเสือหมอบ,ร้องเพลงลามกผ่านมาพอดี แก๊งอันธพาลนี้ไม่มีอะไรทำเกินกว่าไล่ชกต่อย - รีดไถเงินเด็กวัยรุ่นข้างถนน ตอนลูกสมุนแยกย้ายกลับบ้านเหลือดัดลี่ย์เดินทอดน่องฮัมเพลงอยู่คนเดียว แฮร์รี่จึงเข้าไปทักทายฉายานาม บิ๊กดี,แชมป์มวยรุ่นจูเนียร์เฮฟวี่เวตอย่างขำๆ ถึงจะถูกยั่วยวนอย่างไรดัดลี่ย์ก็ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงด้วยเพราะเข็ดขยาดฤทธิ์เดชไม้กายสิทธิ์อาวุธที่แฮร์รี่พกติดตัว

     แต่ยังไว้เชิงตอกกลับแฮร์รี่ว่าเขาเคยได้ยินเสียงละเมอครวญครางถึงเซดริก และเสียงร้องไห้เรียกพ่อมาช่วย ได้ผลเกินคาดแฮร์รี่ชักไม้กายสิทธิ์จี้ดัดลี่ย์ถอยหลังพิงกำแพง ตะคอกดัดลี่ย์อย่าพูดถึงเรื่องนั้นอีก จู่ๆท้องฟ้ากลับดำสนิทปราศจากแสงใดๆ ดวงดาว,ดวงเดือน,ไฟถนนหายวับ เช่นเดียวกับเสียงกระหึ่มของรถยนต์ ความหนาวเย็นปกคลุมไปทั่วตรอก มืดมิด..นิ่งสนิท..เยือกเย็น

     ดัดลี่ย์แผดเสียงด้วยความหวาดกลัวสุดขีดเพราะมองอะไรไม่เห็นราวกับตาบอดสนิท เหวี่ยงหมัดกระแทกใส่แฮร์รี่ล้มลงพื้น ไม้กายสิทธิ์กระเด็นหลุดมือ ดัดลี่ย์เดินงุ่มง่ามชนรั้วข้างทางแล้วเดินโซเซต่อไปข้างหน้า แฮร์รี่ตะโกนเรียกเขากลับมาและปิดปากให้แน่น พลางเสกแสงไฟจากปลายไม้กายสิทธิ์เห็นผู้คุมวิญญาณลอยตัวเลื่อนไหลเฉียดพื้นในท่าจู่โจม แฮร์รี่ร่ายคาถา 'เอกเปกโตรพาโตรนุม' สกัดกั้น 2 ครั้งแต่อ่อนพลัง พอนึกว่าจะไม่ได้เห็น รอน กับ เฮอร์ไมโอนี่ อีกแล้วจึงกลั้นใจร่ายคาถาอีกครั้ง
     กวางหนุ่มสีเงินตัวมหึมาสบัดเขาใส่กลางอกผู้คุมวิญญาณกระเด็นกระดอน บ้างก็เตลิดหนีหัวซุกหัวซุนคล้ายค้างคาวแตกรัง ส่วนดัดลี่ย์กำลังโดนผู้คุมวิญญาณตนหนึ่งจุมพิต มันเผลอถูกกวางหนุ่มกระแทกชนลอยละลิ่วสู่เวหา กลืนหายไปในความมืดเช่นเดียวกับสมัครพรรคพวก

     บรรยากาศรอบข้างหวนกลับสู่ภาวะปกติ ดวงจันทร์ ดวงดาว และไฟถนนเปล่งแสง รถยนต์ครางเสียงกระหึ่มแต่ดัดลี่ย์นอนคุดคู้ตัวสั่นเทาครางหงิงๆอยู่บนพื้น มิสซิสฟิก เผยตัวว่าเป็นแม่มดคอยดูแลแฮร์รี่อยู่ห่างๆ ด่าทอ มันดังกัส เฟล็ทเชอร์ ที่ไม่อยู่รับผิดชอบในหน้าที่ คล้อยหลังไม่เท่าไหร่ชายรูปร่างอ้วนเตี้ย,เครารก,สวมเสื้อโอเวอร์โค้ตมีรอยปุปะปรากฏกาย(หายตัวมา) พร้อมกลิ่นฉุนเหล้าผสมกลิ่นยาสูบ สำเนียงอ้อแอ้ถาม ฟิกกี้ ว่าเกิดอะไรขึ้น พอรู้เรื่องผู้คุมวิญญาณโจมตีแฮร์รี่ตอนเขาหนีเวรเฝ้ายามก็ผงะรีบไปบอกข่าวศจ.ดัมเบิลดอร์ทันที(หายตัวไป)

      แฮร์รี่หิ้วปีกดัดลี่ย์มาถึงหน้าบ้าน ป้าเพ็ตทูเนียและลุงเวอร์นอนเห็นสภาพลูกชายเนื้อตัวฟกช้ำดำเขียว อ้วกออกเปรอะพื้นพรมหน้าประตู จึงถามว่าถูกใครทำร้าย ดัดลี่ย์ชี้นิ้วมาทางแฮร์รี่(มะ-มัน) ขณะลุงเวอร์นอนคาดคั้นแฮร์รี่นกฮูกบินถลาลงมาทิ้งซองจดหมายถึงในครัว แฮร์รี่ฉีกซองอ่านรายงานจากกองตรวจสอบการใช้เวทมนตร์ในทางที่ไม่ถูกต้อง ตัดสินไล่แฮร์รี่ออกจากฮอกวอตส์ และเตรียมทำลายไม้กายสิทธิ์ ให้แฮร์รี่ไปฟังผลการพิจารณาคดีในวันที่ 12 สิงหาคม อีกครั้ง

     แฮร์รี่รู้สึกมึนงงทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ ทันใดนั้นนกฮูกตัวที่ 2 บินชนกระจกหน้าต่างนำจดหมายเขียนข้อความสั้นๆจาก อาเธอร์ วีสลี่ย์  ทำให้เขามีความหวังและกำลังใจขึ้นมาบ้าง ศจ.ดัมเบิลดอร์คงช่วยสะสางปัญหานี้ได้ พอนกฮูกตาเซ่อสะบัดปีกบินจากไปไม่ทันไรตัวที่ 3 จาก จนท.กองการตรวจสอบการใช้เวทมนตร์ฯก็บินหวือผ่านหน้าต่างที่เปิดค้างอยู่ทำเอาพวกเดอร์สลี่ย์ผวากลัวอีกครั้ง แฮร์รี่ดึงซองจดหมายจากจะงอยปากปุ๊บ มันรีบบินโฉบหายไปในความมืดอย่างรวดเร็วเท่าๆกับลุงเวอร์นอนกระแทกหน้าต่างปิดปัง

     แฮร์รี่อ่านจดหมายทบทวนไปมา 3 หน เขามีสิทธิ์ครอบครองไม้กายสิทธิ์ต่อไป และ ยังไม่ถูกไล่ออกจากโรงเรียนจนถึงวันตัดสินคดี ลุงเวอร์นอนและป้าเพ็ตทูเนียโอ๋ดัดลี่ย์ซึ่งพูดอู้อี้ราวกับเสียสติ เจ้าหมูแฮม ,ตัวสั่นเทิ้มชี้มือที่แผงหน้าอกบ่งบอกถึงความเย็นเฉียบ ดุจยมทูตแห่งความตายหลั่งไหลเข้าไปในปอดแทนที่ความสุขสมหวัง แฮร์รี่เสริมว่าดัดลี่ย์ถูก ผู้คุมวิญญาณ  ทำร้ายไม่ใช่เพราะเขาเสกคาถาใส่ ตอนลุงเวอร์นอนกำลังข้องใจสัตว์ประหลาด ป้าเพ็ตทูเนียเผลอหลุดปากว่ามันเป็น ยาม  เฝ้าคุกอัซคาบันของพ่อมดแม่มด

     ลุงเวอร์นอนจ้องหน้าเมียตาถลน สมองแฮร์รี่หมุนติ้วเขาไม่อยากเชื่อเลยว่า ป้าเพ็ตทูเนียสามารถจดจำเรื่องราวเกี่ยวกับโลกของผู้วิเศษได้แจ่มชัด ยิ่งแฮร์รี่บอก ลอร์ดโวลเดอมอร์คนที่ฆ่าพ่อแม่เขากลับมาแล้ว ใบหน้าป้าเพ็ตทูเนียซีดเผือดกระซิบถามซ้ำว่าจริงเหรอ  ลุงเวอร์นอนสุดทน(รับไม่ได้ที่แต่งงานกับป้าเพ็ตทูเนียซึ่งเป็นแม่มด)ตะเพิดไล่แฮร์รี่ออกจากบ้านทันที แต่นกฮูกตัวที่ 4 บินเร็วจี๋ลงมาจากปล่องไฟส่งจดหมายจ่าหน้าซองถึง
     .. นางเพ็ตทูเนีย เดอร์สลี่ย์ ห้องครัว บ้านเลขที่ 4 ซอยพรีเว็ต .. จดหมายปะทุเปลวไฟแผดเสียงใส่หน้าผู้รับดังๆว่า จำครั้งสุดท้ายของฉันไว้ เพ็ตทูเนีย

     ป้าเพ็ตทูเนียเป็นลมล้มพับ ครั้นเงยหน้าขึ้นในอ้อมแขนลุงเวอร์นอนเธอขอให้รับแฮร์รี่อยู่กับครอบครัวเดอร์สลี่ย์ต่อไป พลางอ้างเหตุผลว่ากลัวถูกเพื่อนบ้านซุบซิบนินทา ตั้งคำถามพิลึกกึกกือจนเธอกระอักกระอ่วนใจที่จะตอบอยู่ทั้งปี แฮร์รี่ไม่ได้คำตอบว่า จดหมายกัมปนาท นั้นส่งมาจากใครเพราะถูกป้าเพ็ตทูเนียสั่งขึ้นไปห้องนอน