![]() 1. ![]() " ผู้หมวด คุณได้รับคำสั่งเฉพาะกิจนะ " เอเย่นต์สมิธ " ผมทำตามหน้าที่ผม ขืนมาออกคำสั่งบ้าๆบอๆ ผมจะเอามัน(ชูบุหรี่)ยัดก้นคุณซะ " " คำสั่งนั้นเป็นการคุ้มครองตัวคุณ " " ผมจัดการผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียวได้น่า ผมส่งลูกน้องขึ้นไป 2 หน่วย ป่านนี้คงจับตัวเธอลงมาแล้ว " นายตำรวจหัวเราะชอบใจ " ป่านนี้ลูกน้องคุณตายหมดแล้วมั้ง " เจ้าหน้าที่ตำรวจใช้ไฟฉายส่องนำทาง ฝ่าความมืดทางเดินระหว่างห้อง มืออีกข้างจับด้ามปืนสั้นเกร็งแน่น พวกเขาพังประตูห้อง 303 เข้าไป " หยุด นี่ตำรวจ ยกมือขึ้น เร็วยกมือขึ้น..! " หญิงสาวในชุดหนังรัดรูปไวนิลสีดำปฏิบัติตาม เธอยกมือประสานกันแนบท้ายทอย หันหน้าเข้าหาผนัง หน้าโต๊ะมีโน้ตบุ๊คเปิดตั้งอยู่ และโทรศัพท์มือถือ ตำรวจนายหนึ่งดึงกุญแจมือเตรียมล็อก แต่ถูกโต้ตอบด้วยท่ากระเรียนเหินฟ้าโดยไม่ทันตั้งตัวล้มฟุบไป พรรคพวกระดมยิงปืนเข้าใส่ เธอวิ่งหลบกระสุนในแนวตั้งฉากกับผนังห้อง จากด้านหนึ่งไปยังอีกด้านหนึ่ง แล้วม้วนตัวตีศอก,คว้าปืนจากมือยิงตำรวจอีก 3 นาย หงายหลัง " มอร์เฟียซ สายถูกดักฟัง ไม่รู้เป็นไปได้ไง " " ผมรู้เขาตัดสายใหญ่แล้ว ไม่มีเวลาแล้ว คุณต้องไปออกอีกทาง " มอร์เฟียซ " มีพวกสายลับมาเหรอ ให้ตายสิ " " ตั้งสมาธิไว้ ทรินิตี้ มีโทรศัพท์ที่เวลส์แอนด์เลค คุณทำได้น่า " " ก็ได้ " " ไป " ประตูลิฟท์เปิดออก ทรินิตี้เผชิญหน้าสายลับ เธอหันหลัง,วิ่งหนีไปตามคอร์ริดอร์ ขึ้นบันไดเหล็กหนีไฟข้างผนังโรงแรม ปีนจนถึงดาดฟ้า แล้วกระโดดข้ามตึก มีเพียงสายลับเท่านั้นที่ตามเธอทัน ทรินิตี้พุ่งทะลุหน้าต่างอาคารฝั่งตรงข้าม ม้วนตัวกลิ้งลงบันได,ยกปืนเล็งเผื่อเจ้าสายลับวายร้ายจะกล้าโผล่มา.. แต่ไม่ เสียงกริ่งโทรศัพท์สาธารณะข้างถนนดังขึ้น ทรินิตี้ยกหูรับก่อนรถเทรลเล่อร์พุ่งชนตู้อัดกำแพง ..เอเย่นต์สมิธก้าวจากที่นั่งหลังพวงมาลัย " เธอรอดไปได้ " สายลับอีกคนกล่าว " ไม่เป็นไรหรอก สายสืบเราให้ข่าวถูกต้อง เราได้ชื่อเป้าหมายรายต่อไปมาแล้ว ชื่อว่า นีโอ เราต้องค้นหาข้อมูลต่อไป " เหล่าสายลับสลายตัวเป็นคลื่นแทรกเข้าไปในรูหูฟังผ่านสายโทรศัพท์ ![]() ..เริ่มการค้นหาแล้ว กำลังค้นหา.. ข่าวอินเทอร์เน็ต _ _ มอร์เฟียซหลบหนีตำรวจที่สนามบินฮีทโรว์ กำลังถูกตามล่า _ _ " ตื่นเถอะนีโอ _ " หน้าจอมอนิเตอร์ขึ้นข้อความสีเขียว " คุณเสร็จเมทริกซ์ _ " " อะไรกันวะ " นีโอยัวะ เคาะแป้นพิมพ์ [ Ctrl ] + [ x ] " จงตามกระต่ายสีขาวไป _ " นีโอทวนคำ " ก๊อก ก๊อก นีโอ _ " แล้วก็มีเสียงเคาะประตูก๊อกๆจริง เขาผงะ " ใครน่ะ? " " ชอย " หน้าจอว่างเปล่าไม่มีข้อความส่งเพิ่ม นีโอแง้มประตูห้อง 101เปิดออก " นายมาสาย 2 ชม. " " รู้แล้ว ความผิดหล่อน " ชอยแก้ตัว มีหญิงสาวสวมห่วงคอยาวหลายชั้นอยู่เคียงข้าง อีกคนยืนอยู่แต่งตัวธรรมดา " เอาเงินมาหรือเปล่า " ประตูยังคล้องสายยู นีโอไม่ไว้ใจ " 2 พัน " " รอเดี๋ยว " นีโอปิดประตูห้อง,คว้าหนังสือ การปลอมตัว และเปลี่ยนร่าง ข้างในกลวงทำกล่องใส่ของ หยิบแผ่นดิสก์ขึ้นมา เปิดประตู ส่งให้ลูกค้า " ฮัลเลลูย่า นายเป็น ผู้ไถ่บาป ของฉัน เป็นพระเยซูส่วนตัวของฉันจริงๆ " " ถ้าถูกจับว่าใช้.. " นีโอขู่ " รู้น่า ไม่มีเรื่องอย่างนั้นหรอก นายไม่มีตัวตน " " ใช่ " " เป็นอะไรไปเหรอ หน้าซีดยังกะถูกผีหลอก " " คอมพิวเตอร์ฉันมัน.. นายเคยรู้สึกยังงี้มั้ย รู้สึกไม่แน่ใจว่านายตื่นหรือยังฝันอยู่ " " เป็นประจำ เขาเรียกว่าเมายาอี เสพเข้าไปแล้วตัวเบาหวิว ฉันว่านายต้องถอดปลั๊กหน่อยแล้ว ไปพักผ่อนหาความสำราญบ้าง ว่าไง ดูจัวร์ พาเขาไปสนุกกับเรามั้ย " ชอยส่งสายตามันเยิ้มมาทางสาวแม้ว " ได้เลยจ้ะ " เธอยิ้มให้นีโอด้วย " อย่าเลย พรุ่งนี้ฉันต้องทำงาน " " ไปน่า สนุกดีนะ รับรองได้ " เธอดัดเสียงกระเส่า ใช้มือโอบคอเพื่อนชายทำท่ายั่วยวน " ก็ได้ ไปก็ไป " นีโอสังเกตเห็นรอยสักรูปกระต่ายสีขาวที่หัวไหล่เธอ จึงตอบตกลง ![]() " หวัดดีนีโอ " สาวชุดดำเปลือยไหล่ผิวขาวจั๊วทักทาย " คุณรู้จักชื่อฉันได้ไง " มือยังกอดอกไว้ตัว " ฉันรู้เรื่องคุณเยอะแยะเลย " " คุณเป็นใคร " " ฉันชื่อ ทรินิตี้ " " ทรินิตี้คนนั้นนะเหรอ คนที่ล้วงฐานข้อมูลของสรรพากร " " นั่นมันนานมาแล้ว " " คุณพระช่วย ผมนึกว่า.. คุณเป็นผู้ชาย " " ผู้ชายส่วนใหญ่คิดแบบนี้ " " คุณเองที่เข้ามาในคอมพิวเตอร์ผม คุณทำงั้นได้ยังไง " " ตอนนี้บอกคุณได้เพียงว่า..คุณอยู่ในอันตราย ฉันพาคุณมานี่เพื่อเตือนคุณ " " จากอะไร " " เขาจับตาดูคุณอยู่นีโอ " " ใครเหรอ " " ฟังฉันให้ดี " ทรินิตี้ขยับตัวเข้าไปชิด กระซิบแผ่วเบาข้างหู " ฉันรู้ทำไมคุณมานี่นีโอ ฉันรู้คุณทำอะไรอยู่ รู้ว่าทำไมนอนไม่ค่อยหลับ ทำไมคุณอยู่คนเดียวคืนแล้วคืนเล่า คุณเฝ้าหน้าจอคอมพิวเตอร์ คุณกำลังตามหาเขา ฉันรู้เพราะครั้งหนึ่งฉันเคยตามหาสิ่งเดียวกันนี้ และเมื่อเขาพบฉัน เขาบอกว่าที่แท้ฉันไม่ได้ตามหาเขา ฉันตามหา คำตอบ มากกว่า คำถามต่างหากที่ผลักดันเรานีโอ คำถาม นั้นแหละพาคุณมานี่ คุณรู้คำถามนั้นอย่างที่ฉันรู้ " " อะไร คือ เมทริกซ์ ? " " คำตอบมันอยู่ที่ไหนสักแห่งนีโอ มันตามหาคุณอยู่ และมันจะหาพบถ้าคุณอยากให้พบ " จบประโยคทรินิตี้เดินจากไป.. ![]() " บ้าชะมัด " นีโอตบนาฬิกาปลุก เขาตื่นนอนสาย แต่ยังอุตส่าห์ไปถึงที่ทำงาน " คุณมีปัญหากับทางการ คุณแอนเดอร์สัน คุณคิดว่าคุณเป็นคนพิเศษ ทำให้ไม่มีกฏข้อบังคับมาใช้กับคุณได้ เห็นได้ชัดว่าคุณคิดผิดถนัด นี่เป็นบริษัทซอฟท์แวร์ชั้นนำของโลก เพราะพนักงานทุกคนรู้ว่าเขาเป็นของส่วนรวม " เจ้านายเบือนหน้าหนีจากเขา พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด นอกเคอเทนวอลมีพนักงานยืนทำความสะอาดบนกระเช้า " ถ้าพนักงานมีปัญหา บริษัทจะมีปัญหาด้วย " หันหน้ากลับมาจ้องนีโอ(แอนเดอร์สัน)เขม็ง ก่อนขึ้นเสียงดัง " ถึงเวลาต้องตัดสินใจแล้ว ว่าคุณจะเลือกอยู่ที่โต๊ะ ทำงานตรงเวลาตั้งแต่วันนี้ไป หรือจะเลือกไปเดินเตะฝุ่น ผมพูดชัดเจนมั้ย..! " " ครับ คุณไรน์ฮาร์ท ชัดเจน " ยืนพยักหน้าจำยอม ขณะนั่งในห้องกั้นผนังส่วนตัว " คุณโธมัส แอนเดอร์สัน " เจ้าหน้าที่ส่งพัสดุเฟ็ดเอ๊กซ์ " ครับผมเอง " ขยับเก้าอี้นั่ง หันมา " โชคดีนะครับ " รับแฟ้มลายเซ็นหลักฐานไปรณีย์ภัณฑ์จำหน่ายถึง นีโอฉีกซอง,ข้างในเป็นโทรศัพท์มือถือโนเกียรุ่นบานาน่า เสียงตึ๊ดดังขึ้น เขารับสาย " ฮัลโหล " " ฮัลโหลนีโอ รู้มั้ยผมคือใคร " " มอร์เฟียซ " พูดเสียงแผ่วเบา ก้มศีรษะหันหน้าเข้าผนัง " ผมกำลังตามหาคุณ ไม่รู้คุณพร้อมรึยังที่จะเห็นสิ่งที่ผมอยากให้ดู น่าเสียดายที่เวลาของเราใกล้หมดแล้ว เขามาหาคุณนีโอ ผมไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร " ![]() " ยืนขึ้นดูด้วยตัวเองสิ " " เดี๋ยวนี้เลยเหรอ " นีโอยังข้องใจ " เดี๋ยวนี้ ยืนขึ้นช้าๆ มองที่ลิฟท์ " พนักงานหญิงชี้มือบอกให้ชายแปลกหน้า 3 คนเดินมาที่ล็อก นีโอรีบก้มหลบ " พวกเขาต้องการอะไรจากผมน่ะ " นีโอเหมือนหนูติดจั่น " ไม่รู้สิ ถ้าคุณไม่อยากรู้คำตอบ ขอแนะนำให้คุณหนีออกจากที่นั่น "
" ไปยังไง " " ผมนำทางได้แต่ต้องทำตามที่ผมบอกนะ(ชายสวมสูทชุดดำ แว่นดำ เหมือนในหนังเอ็ม.ไอ.บี. 2 คนกำลังเดินมาใกล้) ห้องตรงข้ามโต๊ะคุณไม่มีใครอยู่ " มอร์เฟียซบอกทางราวกับมีตาทิพย์ " แต่ถ้าพวกเขา.. " นีโอหัวหด " ไปเลย..! " เจ้าหน้าที่มาถึงเห็นโต๊ะทำงานว่างเปล่า " หยุดอยู่ตรงนั้นสักครู่ก่อน(นีโอแอบอยู่ข้างผนังใกล้ๆ) พอผมบอก คุณวิ่งไปที่แถวสุดท้าย ไปจนถึงออฟฟิศที่อยู่สุดห้องโถง ก้มตัวไว้ให้ต่ำที่สุด(นีโอพยักหน้าหงึกๆ โทรศัพท์มือถือแนบหูไม่ห่าง) ไปได้ " นีโอก้มๆเงยๆวิ่งผ่านเพื่อนร่วมงานซึ่งยืนถ่ายเอกสาร เปิดประตูเข้าไปห้องหนึ่งสุดทาง " ดี ข้างนอกมีนั่งร้านอยู่อันนึง " มอร์เฟียซบอก " คุณรู้ได้ไง " นีโออุทาน " ไม่มีเวลาแล้วนีโอ ทางซ้ายคุณมีหน้าต่างอยู่ ไปที่นั่น เปิดหน้าต่างแล้วปีนนั่งร้านขึ้นไปบนหลังคา " นีโอทำตาม " ไม่มีทางหรอก แบบนี้บ้าชัดๆ " เขาสบถ เมื่อมองจากหน้าต่างลงไป(กลัวความสูง) " มี 2 ทางที่จะออกจากตึกนี้ 1.คือทางนั่งร้าน 2.คือยอมมอบตัว คุณเลือกเอาทางใดทางหนึ่งแล้วแต่คุณ " มอร์เฟียซดุ " บ้าชัดๆเลย ทำไมถึงเกิดขึ้นกับเรา เราทำอะไรไปวะ ไม่ใช่คนสำคัญ ไม่ได้ทำอะไรใคร ตายแน่ๆเลย " เปิดหน้าต่างก้าวขาออกไป พยายามไต่อ้อมมุมตึกไปหากระเช้า ลมพัดวูบ โทรศัพท์มือถือหล่น " ไม่ไหวหรอก " นีโอตื่นกลัว ทรินิตี้มองเห็นนีโอถูกควบคุมตัวยัดใส่รถจากกระจกข้างมอเตอร์ไซคล์ " บ้าจัง..! " เธอขับนำหน้าหนีไป ![]() นีโอถูกสายลับสอบสวนในห้องสี่เหลี่ยมทึบ เอเย่นต์สมิธเปิดปกแฟ้มสีเขียวดูเอกสารข้างใน " คุณคงเห็นแล้วว่า เราเฝ้าดูคุณมาพักใหญ่ คุณแอนเดอร์สัน ราวกับคุณใช้ชีวิต 2 ชีวิต ชีวิตหนึ่งคือโธมัส เอ. แอนเดอร์สัน ผู้เขียนโปรแกรมให้บริษัทซอฟท์แวร์ชื่อดัง คุณมีบัตรประกันสังคม เสียภาษีรายได้ และคุณ..ช่วยเจ้าของบ้านคุณเอาขยะไปทิ้ง " เปิดหน้าต่อไปมีภาพถ่ายขนาดโปสการ์ดแนบอยู่ " อีกชีวิตหนึ่งคุณอยู่ในคอมพิวเตอร์ เป็นนักล้วงข้อมูล(แฮกเกอร์)ชื่อว่า นีโอ และมีความผิดในอาชญากรรมคอมพิวเตอร์ทุกข้อหาที่มีในกฏหมาย ชีวิตหนึ่งนั้นมีอนาคต อีกชีวิตหนึ่งไม่มี ผมจะพูดอย่างตรงไปตรงมา คุณ(ถูกอุ้ม)มานี่เพราะเราอยากให้คุณช่วย(ถอดแว่นดำออก) เรารู้ว่าคุณได้รับการติดต่อจาก..บุคคลผู้หนึ่ง ผู้เรียกตัวเองว่า มอร์เฟียซ ไม่ว่าคุณคิดว่ารู้อะไรเกี่ยวกับชายผู้นี้มันไม่ถูกต้อง(นีโอก้มหน้า) เขาเป็นบุคคลที่ทางราชการถือว่า เป็นตัวอันตรายที่สุดเท่าที่เคยมีมา เพื่อนร่วมงานผม เชื่อว่าผมมัวเสียเวลากับคุณ ให้คุณเริ่มต้น ชีวิตใหม่ และสิ่งที่เราขอตอบแทนคือ ความร่วมมือของคุณในการนำตัวผู้ก่อการร้ายมาขึ้นศาล " ![]() " คุณแอนเดอร์สัน(ลากเสียงยาว หยิบแว่นตาดำสวมกลับ) คุณทำให้ผมผิดหวัง " " อย่ามาใช้วิธีตำรวจลับขู่ผมเลย ผมรู้สิทธิของผม ผมขอใช้โทรศัพท์ " " บอกหน่อยซิ โทรศัพท์จะมีประโยชน์อะไร ถ้าคุณพูดไม่ได้ " ปากนีโอติดกัน เขาลุกขึ้น,ตกใจยืนที่มุมห้อง ใช้มือแตะริมฝีปากเดิม สายลับอีก 2 คนช่วยกันลากเขาไปนอนแผ่บนโต๊ะ " คุณต้องช่วยเรา ไม่ว่าอยากช่วยหรือไม่ก็ตาม " เอเย่นต์สมิธควักตลับสเตนเลสจากสูท ปล่อยตัวแมลงป่องอิเล็คทรอนิคส์ชอนไชลงสะดือนีโอ นีโอผวาตื่นจากที่นอน มือกุมปากให้แน่ใจว่ายังอยู่ และลูบพุง เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้น เขาลุกจากเตียงแล้วยกหู " สายถูกดักฟัง ผมต้องพูดรวบรัด เขาถึงตัวคุณก่อนแต่เขาประเมินค่าความสำคัญคุณต่ำไปหน่อย ถ้าเขารู้อย่างที่ผมรู้ ป่านนี้คุณคงตายไปแล้ว " เสียงมอร์เฟียซเจ้าเดิม " คุณเอาอะไรมาพูดเนี่ย เกิดอะไรขึ้นกับผม " นีโอมึนตึ่บ " คุณคือ ผู้ปลดปล่อย นีโอ คุณเสียเวลา 2 -3 ปี ตามหาตัวผม แต่ผมใช้เวลาทั้งชีวิตตามหาตัวคุณ ยังอยากจะพบผมอยู่มั้ย งั้นจงไปที่ สะพานอัมส์สตรีท " next chapter >> |