1.
โรงแรมฮาร์ทโอ เดอะ ซิตี้ ถนนด้านหน้ารายรอบไปด้วยรถฉลามบก ตำรวจหลายนายคุมเชิงอยู่ข้างล่าง กำลังส่วนหนึ่งบุกขึ้นไปจับกุมผู้ต้องหา รถคาดิแลคสีดำ 8 สูบวิ่งมาจอดเทียบ นักสืบ 3 คนลงมากำกับผู้บัญชาการตำรวจ" ผู้หมวด คุณได้รับคำสั่งเฉพาะกิจนะ " เอเย่นต์สมิธ
" ผมทำตามหน้าที่ผม ขืนมาออกคำสั่งบ้าๆบอๆ ผมจะเอามัน(ชูบุหรี่)ยัดก้นคุณซะ "
" คำสั่งนั้นเป็นการคุ้มครองตัวคุณ "
" ผมจัดการผู้หญิงตัวเล็กๆคนเดียวได้น่า ผมส่งลูกน้องขึ้นไป 2 หน่วย ป่านนี้คงจับตัวเธอลงมาแล้ว " นายตำรวจหัวเราะชอบใจ
" ป่านนี้ลูกน้องคุณตายหมดแล้วมั้ง "
เจ้าหน้าที่ตำรวจใช้ไฟฉายส่องนำทาง ฝ่าความมืดทางเดินระหว่างห้อง มืออีกข้างจับด้ามปืนสั้นเกร็งแน่น พวกเขาพังประตูห้อง 303 เข้าไป
" หยุด นี่ตำรวจ ยกมือขึ้น เร็วยกมือขึ้น..! "
หญิงสาวในชุดหนังรัดรูปไวนิลสีดำปฏิบัติตาม เธอยกมือประสานกันแนบท้ายทอย หันหน้าเข้าหาผนัง หน้าโต๊ะมีโน้ตบุ๊คเปิดตั้งอยู่ และโทรศัพท์มือถือ ตำรวจนายหนึ่งดึงกุญแจมือเตรียมล็อก แต่ถูกโต้ตอบด้วยท่ากระเรียนเหินฟ้าโดยไม่ทันตั้งตัวล้มฟุบไป พรรคพวกระดมยิงปืนเข้าใส่ เธอวิ่งหลบกระสุนในแนวตั้งฉากกับผนังห้อง จากด้านหนึ่งไปยังอีกด้านหนึ่ง แล้วม้วนตัวตีศอก,คว้าปืนจากมือยิงตำรวจอีก 3 นาย หงายหลัง
" มอร์เฟียซ สายถูกดักฟัง ไม่รู้เป็นไปได้ไง "
" ผมรู้เขาตัดสายใหญ่แล้ว ไม่มีเวลาแล้ว คุณต้องไปออกอีกทาง " มอร์เฟียซ
" มีพวกสายลับมาเหรอ ให้ตายสิ "
" ตั้งสมาธิไว้ ทรินิตี้ มีโทรศัพท์ที่เวลส์แอนด์เลค คุณทำได้น่า "
" ก็ได้ "
" ไป "
ประตูลิฟท์เปิดออก ทรินิตี้เผชิญหน้าสายลับ เธอหันหลัง,วิ่งหนีไปตามคอร์ริดอร์ ขึ้นบันไดเหล็กหนีไฟข้างผนังโรงแรม ปีนจนถึงดาดฟ้า แล้วกระโดดข้ามตึก มีเพียงสายลับเท่านั้นที่ตามเธอทัน ทรินิตี้พุ่งทะลุหน้าต่างอาคารฝั่งตรงข้าม ม้วนตัวกลิ้งลงบันได,ยกปืนเล็งเผื่อเจ้าสายลับวายร้ายจะกล้าโผล่มา.. แต่ไม่ เสียงกริ่งโทรศัพท์สาธารณะข้างถนนดังขึ้น ทรินิตี้ยกหูรับก่อนรถเทรลเล่อร์พุ่งชนตู้อัดกำแพง ..เอเย่นต์สมิธก้าวจากที่นั่งหลังพวงมาลัย
" เธอรอดไปได้ " สายลับอีกคนกล่าว
" ไม่เป็นไรหรอก สายสืบเราให้ข่าวถูกต้อง เราได้ชื่อเป้าหมายรายต่อไปมาแล้ว ชื่อว่า นีโอ เราต้องค้นหาข้อมูลต่อไป " เหล่าสายลับสลายตัวเป็นคลื่นแทรกเข้าไปในรูหูฟังผ่านสายโทรศัพท์
..เริ่มการค้นหาแล้ว กำลังค้นหา.. ข่าวอินเทอร์เน็ต _ _ มอร์เฟียซหลบหนีตำรวจที่สนามบินฮีทโรว์ กำลังถูกตามล่า _ _
" ตื่นเถอะนีโอ _ " หน้าจอมอนิเตอร์ขึ้นข้อความสีเขียว " คุณเสร็จเมทริกซ์ _ "
" อะไรกันวะ " นีโอยัวะ เคาะแป้นพิมพ์ [ Ctrl ] + [ x ]
" จงตามกระต่ายสีขาวไป _ " นีโอทวนคำ
" ก๊อก ก๊อก นีโอ _ " แล้วก็มีเสียงเคาะประตูก๊อกๆจริง เขาผงะ " ใครน่ะ? "
" ชอย "
หน้าจอว่างเปล่าไม่มีข้อความส่งเพิ่ม นีโอแง้มประตูห้อง 101เปิดออก " นายมาสาย 2 ชม. "
" รู้แล้ว ความผิดหล่อน " ชอยแก้ตัว มีหญิงสาวสวมห่วงคอยาวหลายชั้นอยู่เคียงข้าง อีกคนยืนอยู่แต่งตัวธรรมดา
" เอาเงินมาหรือเปล่า " ประตูยังคล้องสายยู นีโอไม่ไว้ใจ
" 2 พัน "
" รอเดี๋ยว " นีโอปิดประตูห้อง,คว้าหนังสือ การปลอมตัว และเปลี่ยนร่าง ข้างในกลวงทำกล่องใส่ของ หยิบแผ่นดิสก์ขึ้นมา เปิดประตู ส่งให้ลูกค้า
" ฮัลเลลูย่า นายเป็น ผู้ไถ่บาป ของฉัน เป็นพระเยซูส่วนตัวของฉันจริงๆ "
" ถ้าถูกจับว่าใช้.. " นีโอขู่
" รู้น่า ไม่มีเรื่องอย่างนั้นหรอก นายไม่มีตัวตน "
" ใช่ "
" เป็นอะไรไปเหรอ หน้าซีดยังกะถูกผีหลอก "
" คอมพิวเตอร์ฉันมัน.. นายเคยรู้สึกยังงี้มั้ย รู้สึกไม่แน่ใจว่านายตื่นหรือยังฝันอยู่ "
" เป็นประจำ เขาเรียกว่าเมายาอี เสพเข้าไปแล้วตัวเบาหวิว ฉันว่านายต้องถอดปลั๊กหน่อยแล้ว ไปพักผ่อนหาความสำราญบ้าง ว่าไง ดูจัวร์ พาเขาไปสนุกกับเรามั้ย " ชอยส่งสายตามันเยิ้มมาทางสาวแม้ว
" ได้เลยจ้ะ " เธอยิ้มให้นีโอด้วย
" อย่าเลย พรุ่งนี้ฉันต้องทำงาน "
" ไปน่า สนุกดีนะ รับรองได้ " เธอดัดเสียงกระเส่า ใช้มือโอบคอเพื่อนชายทำท่ายั่วยวน
" ก็ได้ ไปก็ไป " นีโอสังเกตเห็นรอยสักรูปกระต่ายสีขาวที่หัวไหล่เธอ จึงตอบตกลง
ในดิสโก้เธคซึ่งเปิดเพลงอึกทึกครึกโครมโคตรเอาใจแขกแห่งหนึ่ง" หวัดดีนีโอ " สาวชุดดำเปลือยไหล่ผิวขาวจั๊วทักทาย
" คุณรู้จักชื่อฉันได้ไง " มือยังกอดอกไว้ตัว
" ฉันรู้เรื่องคุณเยอะแยะเลย "
" คุณเป็นใคร "
" ฉันชื่อ ทรินิตี้ "
" ทรินิตี้คนนั้นนะเหรอ คนที่ล้วงฐานข้อมูลของสรรพากร "
" นั่นมันนานมาแล้ว "
" คุณพระช่วย ผมนึกว่า.. คุณเป็นผู้ชาย "
" ผู้ชายส่วนใหญ่คิดแบบนี้ "
" คุณเองที่เข้ามาในคอมพิวเตอร์ผม คุณทำงั้นได้ยังไง "
" ตอนนี้บอกคุณได้เพียงว่า..คุณอยู่ในอันตราย ฉันพาคุณมานี่เพื่อเตือนคุณ "
" จากอะไร "
" เขาจับตาดูคุณอยู่นีโอ "
" ใครเหรอ "
" ฟังฉันให้ดี " ทรินิตี้ขยับตัวเข้าไปชิด กระซิบแผ่วเบาข้างหู " ฉันรู้ทำไมคุณมานี่นีโอ ฉันรู้คุณทำอะไรอยู่ รู้ว่าทำไมนอนไม่ค่อยหลับ ทำไมคุณอยู่คนเดียวคืนแล้วคืนเล่า คุณเฝ้าหน้าจอคอมพิวเตอร์ คุณกำลังตามหาเขา
ฉันรู้เพราะครั้งหนึ่งฉันเคยตามหาสิ่งเดียวกันนี้ และเมื่อเขาพบฉัน เขาบอกว่าที่แท้ฉันไม่ได้ตามหาเขา ฉันตามหา คำตอบ มากกว่า คำถามต่างหากที่ผลักดันเรานีโอ คำถาม นั้นแหละพาคุณมานี่ คุณรู้คำถามนั้นอย่างที่ฉันรู้ "
" อะไร คือ เมทริกซ์ ? "
" คำตอบมันอยู่ที่ไหนสักแห่งนีโอ มันตามหาคุณอยู่ และมันจะหาพบถ้าคุณอยากให้พบ " จบประโยคทรินิตี้เดินจากไป..
" บ้าชะมัด " นีโอตบนาฬิกาปลุก เขาตื่นนอนสาย แต่ยังอุตส่าห์ไปถึงที่ทำงาน
" คุณมีปัญหากับทางการ คุณแอนเดอร์สัน คุณคิดว่าคุณเป็นคนพิเศษ ทำให้ไม่มีกฏข้อบังคับมาใช้กับคุณได้ เห็นได้ชัดว่าคุณคิดผิดถนัด นี่เป็นบริษัทซอฟท์แวร์ชั้นนำของโลก เพราะพนักงานทุกคนรู้ว่าเขาเป็นของส่วนรวม " เจ้านายเบือนหน้าหนีจากเขา พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด นอกเคอเทนวอลมีพนักงานยืนทำความสะอาดบนกระเช้า
" ถ้าพนักงานมีปัญหา บริษัทจะมีปัญหาด้วย " หันหน้ากลับมาจ้องนีโอ(แอนเดอร์สัน)เขม็ง ก่อนขึ้นเสียงดัง " ถึงเวลาต้องตัดสินใจแล้ว ว่าคุณจะเลือกอยู่ที่โต๊ะ ทำงานตรงเวลาตั้งแต่วันนี้ไป หรือจะเลือกไปเดินเตะฝุ่น ผมพูดชัดเจนมั้ย..! "
" ครับ คุณไรน์ฮาร์ท ชัดเจน " ยืนพยักหน้าจำยอม
ขณะนั่งในห้องกั้นผนังส่วนตัว
" คุณโธมัส แอนเดอร์สัน " เจ้าหน้าที่ส่งพัสดุเฟ็ดเอ๊กซ์
" ครับผมเอง " ขยับเก้าอี้นั่ง หันมา
" โชคดีนะครับ " รับแฟ้มลายเซ็นหลักฐานไปรณีย์ภัณฑ์จำหน่ายถึง
นีโอฉีกซอง,ข้างในเป็นโทรศัพท์มือถือโนเกียรุ่นบานาน่า เสียงตึ๊ดดังขึ้น เขารับสาย " ฮัลโหล "
" ฮัลโหลนีโอ รู้มั้ยผมคือใคร "
" มอร์เฟียซ " พูดเสียงแผ่วเบา ก้มศีรษะหันหน้าเข้าผนัง
" ผมกำลังตามหาคุณ ไม่รู้คุณพร้อมรึยังที่จะเห็นสิ่งที่ผมอยากให้ดู น่าเสียดายที่เวลาของเราใกล้หมดแล้ว เขามาหาคุณนีโอ ผมไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร "
" ใครมาหาผม "" ยืนขึ้นดูด้วยตัวเองสิ "
" เดี๋ยวนี้เลยเหรอ " นีโอยังข้องใจ
" เดี๋ยวนี้ ยืนขึ้นช้าๆ มองที่ลิฟท์ "
พนักงานหญิงชี้มือบอกให้ชายแปลกหน้า 3 คนเดินมาที่ล็อก นีโอรีบก้มหลบ
" พวกเขาต้องการอะไรจากผมน่ะ " นีโอเหมือนหนูติดจั่น
" ไม่รู้สิ ถ้าคุณไม่อยากรู้คำตอบ ขอแนะนำให้คุณหนีออกจากที่นั่น "
" ไปยังไง "
" ผมนำทางได้แต่ต้องทำตามที่ผมบอกนะ(ชายสวมสูทชุดดำ แว่นดำ เหมือนในหนังเอ็ม.ไอ.บี. 2 คนกำลังเดินมาใกล้) ห้องตรงข้ามโต๊ะคุณไม่มีใครอยู่ " มอร์เฟียซบอกทางราวกับมีตาทิพย์
" แต่ถ้าพวกเขา.. " นีโอหัวหด
" ไปเลย..! "
เจ้าหน้าที่มาถึงเห็นโต๊ะทำงานว่างเปล่า
" หยุดอยู่ตรงนั้นสักครู่ก่อน(นีโอแอบอยู่ข้างผนังใกล้ๆ) พอผมบอก คุณวิ่งไปที่แถวสุดท้าย ไปจนถึงออฟฟิศที่อยู่สุดห้องโถง ก้มตัวไว้ให้ต่ำที่สุด(นีโอพยักหน้าหงึกๆ โทรศัพท์มือถือแนบหูไม่ห่าง) ไปได้ "
นีโอก้มๆเงยๆวิ่งผ่านเพื่อนร่วมงานซึ่งยืนถ่ายเอกสาร เปิดประตูเข้าไปห้องหนึ่งสุดทาง " ดี ข้างนอกมีนั่งร้านอยู่อันนึง " มอร์เฟียซบอก
" คุณรู้ได้ไง " นีโออุทาน
" ไม่มีเวลาแล้วนีโอ ทางซ้ายคุณมีหน้าต่างอยู่ ไปที่นั่น เปิดหน้าต่างแล้วปีนนั่งร้านขึ้นไปบนหลังคา "
นีโอทำตาม " ไม่มีทางหรอก แบบนี้บ้าชัดๆ " เขาสบถ เมื่อมองจากหน้าต่างลงไป(กลัวความสูง)
" มี 2 ทางที่จะออกจากตึกนี้ 1.คือทางนั่งร้าน 2.คือยอมมอบตัว คุณเลือกเอาทางใดทางหนึ่งแล้วแต่คุณ " มอร์เฟียซดุ
" บ้าชัดๆเลย ทำไมถึงเกิดขึ้นกับเรา เราทำอะไรไปวะ ไม่ใช่คนสำคัญ ไม่ได้ทำอะไรใคร ตายแน่ๆเลย " เปิดหน้าต่างก้าวขาออกไป พยายามไต่อ้อมมุมตึกไปหากระเช้า ลมพัดวูบ โทรศัพท์มือถือหล่น " ไม่ไหวหรอก " นีโอตื่นกลัว
ทรินิตี้มองเห็นนีโอถูกควบคุมตัวยัดใส่รถจากกระจกข้างมอเตอร์ไซคล์ " บ้าจัง..! " เธอขับนำหน้าหนีไป
นีโอถูกสายลับสอบสวนในห้องสี่เหลี่ยมทึบ เอเย่นต์สมิธเปิดปกแฟ้มสีเขียวดูเอกสารข้างใน
" คุณคงเห็นแล้วว่า เราเฝ้าดูคุณมาพักใหญ่ คุณแอนเดอร์สัน ราวกับคุณใช้ชีวิต 2 ชีวิต ชีวิตหนึ่งคือโธมัส เอ. แอนเดอร์สัน ผู้เขียนโปรแกรมให้บริษัทซอฟท์แวร์ชื่อดัง คุณมีบัตรประกันสังคม เสียภาษีรายได้ และคุณ..ช่วยเจ้าของบ้านคุณเอาขยะไปทิ้ง " เปิดหน้าต่อไปมีภาพถ่ายขนาดโปสการ์ดแนบอยู่ " อีกชีวิตหนึ่งคุณอยู่ในคอมพิวเตอร์ เป็นนักล้วงข้อมูล(แฮกเกอร์)ชื่อว่า นีโอ และมีความผิดในอาชญากรรมคอมพิวเตอร์ทุกข้อหาที่มีในกฏหมาย ชีวิตหนึ่งนั้นมีอนาคต อีกชีวิตหนึ่งไม่มี ผมจะพูดอย่างตรงไปตรงมา คุณ(ถูกอุ้ม)มานี่เพราะเราอยากให้คุณช่วย(ถอดแว่นดำออก)
เรารู้ว่าคุณได้รับการติดต่อจาก..บุคคลผู้หนึ่ง ผู้เรียกตัวเองว่า มอร์เฟียซ ไม่ว่าคุณคิดว่ารู้อะไรเกี่ยวกับชายผู้นี้มันไม่ถูกต้อง(นีโอก้มหน้า) เขาเป็นบุคคลที่ทางราชการถือว่า เป็นตัวอันตรายที่สุดเท่าที่เคยมีมา เพื่อนร่วมงานผม เชื่อว่าผมมัวเสียเวลากับคุณ ให้คุณเริ่มต้น ชีวิตใหม่ และสิ่งที่เราขอตอบแทนคือ ความร่วมมือของคุณในการนำตัวผู้ก่อการร้ายมาขึ้นศาล "
" ฟังดูเข้าทีเหมือนกัน " นีโอพูดบ้าง(เงียบไปนาน) " แต่ผมมีทางออกที่ดีกว่านั้น เอางี้มั้ยผมยกนิ้วให้คุณงี้(แจกควย) แล้วคุณให้ผมใช้โทรศัพท์ "
" คุณแอนเดอร์สัน(ลากเสียงยาว หยิบแว่นตาดำสวมกลับ) คุณทำให้ผมผิดหวัง "
" อย่ามาใช้วิธีตำรวจลับขู่ผมเลย ผมรู้สิทธิของผม ผมขอใช้โทรศัพท์ "
" บอกหน่อยซิ โทรศัพท์จะมีประโยชน์อะไร ถ้าคุณพูดไม่ได้ "
ปากนีโอติดกัน เขาลุกขึ้น,ตกใจยืนที่มุมห้อง ใช้มือแตะริมฝีปากเดิม สายลับอีก 2 คนช่วยกันลากเขาไปนอนแผ่บนโต๊ะ
" คุณต้องช่วยเรา ไม่ว่าอยากช่วยหรือไม่ก็ตาม " เอเย่นต์สมิธควักตลับสเตนเลสจากสูท ปล่อยตัวแมลงป่องอิเล็คทรอนิคส์ชอนไชลงสะดือนีโอ
นีโอผวาตื่นจากที่นอน มือกุมปากให้แน่ใจว่ายังอยู่ และลูบพุง เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้น เขาลุกจากเตียงแล้วยกหู
" สายถูกดักฟัง ผมต้องพูดรวบรัด เขาถึงตัวคุณก่อนแต่เขาประเมินค่าความสำคัญคุณต่ำไปหน่อย ถ้าเขารู้อย่างที่ผมรู้ ป่านนี้คุณคงตายไปแล้ว " เสียงมอร์เฟียซเจ้าเดิม
" คุณเอาอะไรมาพูดเนี่ย เกิดอะไรขึ้นกับผม " นีโอมึนตึ่บ
" คุณคือ ผู้ปลดปล่อย นีโอ คุณเสียเวลา 2 -3 ปี ตามหาตัวผม แต่ผมใช้เวลาทั้งชีวิตตามหาตัวคุณ ยังอยากจะพบผมอยู่มั้ย งั้นจงไปที่ สะพานอัมส์สตรีท "
" ไปยังไง "
" ผมนำทางได้แต่ต้องทำตามที่ผมบอกนะ(ชายสวมสูทชุดดำ แว่นดำ เหมือนในหนังเอ็ม.ไอ.บี. 2 คนกำลังเดินมาใกล้) ห้องตรงข้ามโต๊ะคุณไม่มีใครอยู่ " มอร์เฟียซบอกทางราวกับมีตาทิพย์
" แต่ถ้าพวกเขา.. " นีโอหัวหด
" ไปเลย..! "
เจ้าหน้าที่มาถึงเห็นโต๊ะทำงานว่างเปล่า
" หยุดอยู่ตรงนั้นสักครู่ก่อน(นีโอแอบอยู่ข้างผนังใกล้ๆ) พอผมบอก คุณวิ่งไปที่แถวสุดท้าย ไปจนถึงออฟฟิศที่อยู่สุดห้องโถง ก้มตัวไว้ให้ต่ำที่สุด(นีโอพยักหน้าหงึกๆ โทรศัพท์มือถือแนบหูไม่ห่าง) ไปได้ "
นีโอก้มๆเงยๆวิ่งผ่านเพื่อนร่วมงานซึ่งยืนถ่ายเอกสาร เปิดประตูเข้าไปห้องหนึ่งสุดทาง " ดี ข้างนอกมีนั่งร้านอยู่อันนึง " มอร์เฟียซบอก
" คุณรู้ได้ไง " นีโออุทาน
" ไม่มีเวลาแล้วนีโอ ทางซ้ายคุณมีหน้าต่างอยู่ ไปที่นั่น เปิดหน้าต่างแล้วปีนนั่งร้านขึ้นไปบนหลังคา "
นีโอทำตาม " ไม่มีทางหรอก แบบนี้บ้าชัดๆ " เขาสบถ เมื่อมองจากหน้าต่างลงไป(กลัวความสูง)
" มี 2 ทางที่จะออกจากตึกนี้ 1.คือทางนั่งร้าน 2.คือยอมมอบตัว คุณเลือกเอาทางใดทางหนึ่งแล้วแต่คุณ " มอร์เฟียซดุ
" บ้าชัดๆเลย ทำไมถึงเกิดขึ้นกับเรา เราทำอะไรไปวะ ไม่ใช่คนสำคัญ ไม่ได้ทำอะไรใคร ตายแน่ๆเลย " เปิดหน้าต่างก้าวขาออกไป พยายามไต่อ้อมมุมตึกไปหากระเช้า ลมพัดวูบ โทรศัพท์มือถือหล่น " ไม่ไหวหรอก " นีโอตื่นกลัว
ทรินิตี้มองเห็นนีโอถูกควบคุมตัวยัดใส่รถจากกระจกข้างมอเตอร์ไซคล์ " บ้าจัง..! " เธอขับนำหน้าหนีไป
นีโอถูกสายลับสอบสวนในห้องสี่เหลี่ยมทึบ เอเย่นต์สมิธเปิดปกแฟ้มสีเขียวดูเอกสารข้างใน
" คุณคงเห็นแล้วว่า เราเฝ้าดูคุณมาพักใหญ่ คุณแอนเดอร์สัน ราวกับคุณใช้ชีวิต 2 ชีวิต ชีวิตหนึ่งคือโธมัส เอ. แอนเดอร์สัน ผู้เขียนโปรแกรมให้บริษัทซอฟท์แวร์ชื่อดัง คุณมีบัตรประกันสังคม เสียภาษีรายได้ และคุณ..ช่วยเจ้าของบ้านคุณเอาขยะไปทิ้ง " เปิดหน้าต่อไปมีภาพถ่ายขนาดโปสการ์ดแนบอยู่ " อีกชีวิตหนึ่งคุณอยู่ในคอมพิวเตอร์ เป็นนักล้วงข้อมูล(แฮกเกอร์)ชื่อว่า นีโอ และมีความผิดในอาชญากรรมคอมพิวเตอร์ทุกข้อหาที่มีในกฏหมาย ชีวิตหนึ่งนั้นมีอนาคต อีกชีวิตหนึ่งไม่มี ผมจะพูดอย่างตรงไปตรงมา คุณ(ถูกอุ้ม)มานี่เพราะเราอยากให้คุณช่วย(ถอดแว่นดำออก)
เรารู้ว่าคุณได้รับการติดต่อจาก..บุคคลผู้หนึ่ง ผู้เรียกตัวเองว่า มอร์เฟียซ ไม่ว่าคุณคิดว่ารู้อะไรเกี่ยวกับชายผู้นี้มันไม่ถูกต้อง(นีโอก้มหน้า) เขาเป็นบุคคลที่ทางราชการถือว่า เป็นตัวอันตรายที่สุดเท่าที่เคยมีมา เพื่อนร่วมงานผม เชื่อว่าผมมัวเสียเวลากับคุณ ให้คุณเริ่มต้น ชีวิตใหม่ และสิ่งที่เราขอตอบแทนคือ ความร่วมมือของคุณในการนำตัวผู้ก่อการร้ายมาขึ้นศาล "
" ฟังดูเข้าทีเหมือนกัน " นีโอพูดบ้าง(เงียบไปนาน) " แต่ผมมีทางออกที่ดีกว่านั้น เอางี้มั้ยผมยกนิ้วให้คุณงี้(แจกควย) แล้วคุณให้ผมใช้โทรศัพท์ "" คุณแอนเดอร์สัน(ลากเสียงยาว หยิบแว่นตาดำสวมกลับ) คุณทำให้ผมผิดหวัง "
" อย่ามาใช้วิธีตำรวจลับขู่ผมเลย ผมรู้สิทธิของผม ผมขอใช้โทรศัพท์ "
" บอกหน่อยซิ โทรศัพท์จะมีประโยชน์อะไร ถ้าคุณพูดไม่ได้ "
ปากนีโอติดกัน เขาลุกขึ้น,ตกใจยืนที่มุมห้อง ใช้มือแตะริมฝีปากเดิม สายลับอีก 2 คนช่วยกันลากเขาไปนอนแผ่บนโต๊ะ
" คุณต้องช่วยเรา ไม่ว่าอยากช่วยหรือไม่ก็ตาม " เอเย่นต์สมิธควักตลับสเตนเลสจากสูท ปล่อยตัวแมลงป่องอิเล็คทรอนิคส์ชอนไชลงสะดือนีโอ
นีโอผวาตื่นจากที่นอน มือกุมปากให้แน่ใจว่ายังอยู่ และลูบพุง เสียงกริ่งโทรศัพท์ดังขึ้น เขาลุกจากเตียงแล้วยกหู
" สายถูกดักฟัง ผมต้องพูดรวบรัด เขาถึงตัวคุณก่อนแต่เขาประเมินค่าความสำคัญคุณต่ำไปหน่อย ถ้าเขารู้อย่างที่ผมรู้ ป่านนี้คุณคงตายไปแล้ว " เสียงมอร์เฟียซเจ้าเดิม
" คุณเอาอะไรมาพูดเนี่ย เกิดอะไรขึ้นกับผม " นีโอมึนตึ่บ
" คุณคือ ผู้ปลดปล่อย นีโอ คุณเสียเวลา 2 -3 ปี ตามหาตัวผม แต่ผมใช้เวลาทั้งชีวิตตามหาตัวคุณ ยังอยากจะพบผมอยู่มั้ย งั้นจงไปที่ สะพานอัมส์สตรีท "
next chapter >>
