เจค ซัลลี่ ,ทหารนาวิกโยธินร่างพิการท่อนล่างเพราะถูกสะเก็ดระเบิดตัดไขสันหลัง เมื่อเดินไม่ได้ขาจึงลีบคล้ายเป็นง่อย อาศัยวีลแชร์ในการเคลื่อนไหว แพทย์ผู้เชี่ยวชาญสามารถปลูกไขประสาทได้แต่ค่าใช้จ่ายสูงลิ่ว เขามีพี่ชายฝาแผดชื่อ ทอมมี่ ,นักวิทยาศาสตร์ซึ่งใฝ่ฝันจะเดินทางสู่ห้วงอวกาศ เข้ารับการฝึกกับอาร์ดีเอ.ถึง 3 ปี แต่เขาโชคร้ายถูกโจรปล้นเงินสังหาร ยีนส์ของทอมมี่กับเจคเหมือนกัน เจคสามารถรับช่วงต่อจากพี่ชายในโครงการอวตาร ดังนั้นเจคจึงถูกส่งไปแพนดอร่าอันแสนไกลในสภาพจำศีลในเครโอ เจคเคยฝันว่าบินไปไหนได้อย่างเสรีเหมือนนก แต่ในแคปซูลนี้หัวสมองเขามึนตึ่บไปเกือบ 6 ปี กว่าจะมาถึงดวงดาวมหัศจรรย์
ยานอวกาศเข้าสู่ชั้นบรรยากาศแพนดอร่า ซีค็อปส์ ,ทหารอาสาสมัครตื่นขึ้นเปิดแคปซูล สวมหน้ากากออกซิเจน เบื้องล่างนั้นคือเหมืองแร่มหึมา รถตักรถลำเลียงหุ้นเกราะ มีล้อยางขนาดใหญ่ วิ่งขวักไขว่จนฝุ่นตลบ ทหารปลดเข็มขัด-สะพายเป้ขณะยานร่อนสู่พื้นแล้วตบแถวเดินไปฐานบัญชาการ พันเอกไมล์ส คอริทช์ ,หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยปฐมนิเทศน์เด็กใหม่ว่า แพนดาร่าไม่ใช่แคนซัสซิตี้ สัตว์ประหลาดเลื้อยคลานหรือที่บินได้จ้องเขมือบมนุษย์อยู่ มีชนพื้นเมืองสายพันธุ์เดียวกับชาวโลก เรียกตัวเองว่าชาวนาวี ร่างสูง 3 เมตร ผิวกายสีฟ้าตาสีเหลือง โครงกระดูกแข็งแกร่งด้วยคาร์บอนไฟเบอร์ มีหางกวัดแกว่ง และใช้ธนูอาบยาพิษเป็นอาวุธ คอยขัดขวางการทำงานของบริษัท ถ้าทหารอยากมีชีวิตรอดต้องฝึกหนัก และเคารพกฎอย่างเคร่งครัด " รักษาตัวรอดเป็นยอดคน นั่นคือกฎประจำใจของผม " เจคเปรย นอร์ม สเปลแมน ,นักมนุษยวิทยาเข้าร่วมโครงการพร้อมกับพี่ชายเจคแนะนำตัวเอง ต่างเดินทางไปห้องลิ้งค์เพื่อฝึกขับเคลื่อนร่างอวตารจากทางไกล ร่างนี้มีส่วนผสมดีเอ็นเอ.ของมนุษย์กับดีเอ็นเอ.นาวี,ชาวพื้นเมือง หลักการคือร่างบังคับต้องแม็ปกับอวตาร เพื่อให้ระบบประสาทจูนเข้ากัน เจคเปิดไฟล์วิดีโอล็อคบันทึกไดอารี่ ดร.เกรซ ออกัสติน ,หัวหน้าโปรแกรมอวตาร มีความสนใจพิเศษในการวิจัยพืชพันธุ์ต่างดาว โดยอาศัยร่างอวตารเดินทางไปสำรวจถึงในถิ่นชาวนาวี เธอเก่งด้านการแพทย์ด้วย พอเธอเปิดแคปซูลออกมาก็เรียกหาบุหรี่จุดอัดควันหลายมวน แล้วทดสอบภาษานาวีกับนอร์ม พอเห็นสมาชิกใหม่อย่างเจคเธอก็หัวเสียตรงไปต่อว่า ปาร์คเกอร์ เชลฟริดจ์ ,ผู้อำนวยการกองกำลังรักษาความปลอดภัยทันที เธออยากได้นักวิจัยไม่ใช่ทหารหมดสภาพ ปาร์คเกอร์หยุดพัตต์กอล์ฟบนรางหญ้าเทียม ฉุนกึก " ฟังนะฟัง การเอาชนะใจคนพื้นเมืองพวกนี้คือเป้าหมาย รายการหุ่นโชว์ ของคุณ ใบหน้าเราเหมือนพวกเขา พูดเหมือนพวกเขา ให้พวกเขาไว้ใจเรา เราสร้างโรงเรียนก็แล้ว สอนภาษาก็แล้ว เป็นยังไงกันล่ะ นี่มันกี่ปีแล้ว นับวันความสัมพันธ์ยิ่งห่วย " " มันคงจะดีอยู่นะถ้าเอาปืนกลจ่อกบาลพวกเค้าน่ะ " ดร.เกรซพูดประชด " ได้เลยมานี่ ไอ้นี่คือเหตุผลที่เรามา อันอ๊อบเทเนี่ยม เพราะแร่สีเทาราคากิโลกรัมละ 20 ล้านเหรียญ มันเป็นเหตุผลข้อเดียว ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของงานนี้ รวมถึงงบประมาณด้านวิทยาศาสตร์ของคุณด้วย ในป่าพวกนี้(นาวี)คืออุปสรรคต่อปฏิบัติการของเรา สงครามใกล้จะเริ่มแล้วส่วนคุณมีหน้าที่หาทางออกแนวสันติวิธี ฉะนั้นสิ่งที่คุณมีต้องส่งรายงานให้ผมทราบ " เช้าวันต่อมานอร์มกับเจคเข้าไปในแคปซูล ลิ้งค์ 1-3 ขณะดร.เกรซคอยกำกับดูแล เธอบอกให้เขานอนแนบแขนขาชิดตัว ปล่อยตัวตามสบายทำสมองให้โล่งระหว่างเฟดล็อค แล้วเธอเข้าไปลิ้งค์ 4 แสงวูบวาบปรากฏผ่านระบบประสาทรับรู้ ลูกตาเจคเหลือกขึ้นลงภายใต้เปลือกตาปิดสนิท แว่วเสียง " เจค คุณได้ยินมั้ย .. ปฏิกริยารูม่านตาตอบสนอง " เจคลืมตาโพลงตอนแสงไฟฉายจิ๋วส่อง นักวิทยาศาสตร์บางคนดีดนิ้วใกล้หู " การได้ยินเป็นปกติ คุณรู้สึกอย่างไรบ้างเจค เวียนหัวหน้ามืดมั้ย ยินดีต้อนรับสู่ ร่าง ใหม่ " เจคค่อยๆขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ลองขยับนิ้วมือ และ กระดิกหัวแม่เท้า เขาไม่รีรอทดสอบปฏิกริยาทางสมองต่อ ยืนขึ้นโงนเงนเพราะไม่คุ้นกับร่างยักษ์ สบัดหาง ดูเขารู้สึกตะลึงพรึงเพริดในกายทิพย์ แต่เหล่านักวิทยาศาสตร์ไม่ไว้ใจ เตรียมจับเขาขึงพืด ฉีดยาสลบ เจคเปิดประตูห้องแล็ปวิ่งโกยแน่บ ในโลกอวตารเขาไม่ใช่คนพิการอีกต่อไป เขาวิ่งออกไปทางศูนย์ฝึก นอร์มวิ่งไล่ตามไม่ทัน พบดร.เกรซในรูปโฉมอวตารที่โรงเรียน พอเริ่มเหนื่อยล้าเจคเข้านอนและตื่นขึ้นเปิดฝาแคปซูล .. การทดสอบประสบความสำเร็จ เจคนั่งรถเข็นตรงไปกองบัญชาการผ่านโรงเก็บเฮลิค็อปเตอร์ขณะ ทรูดี้ ชาคอน ตรวจสอบการติดตั้งอาวุธ เธออารมณ์ดีทักทายเขา " ข้างนอกไม่ได้มีเราบินได้เท่านั้น มันใหญ่กว่าเราอีก " เจคมุ่งสู่โรงยิมพบกับพ.อ.ไมล์สกำลังยกลูกเหล็กฟิตร่างกายเป็นกิจวัตร " คุณเรียกพบผมเหรอผู้พัน " เจค ว่า " แรงโน้มถ่วงต่ำทำให้กำลังเราตก ถ้าเราอ่อนแอ แพนดอร่าก็จะเล่นงานเราถึงตายโดยไม่มีคำเตือน ฉันอ่านประวัตินายแล้วพลทหาร เวเนซูเอล่า ป่านรกนั่นโหดใช่ย่อย แต่ไม่มีที่ไหนเหมือนที่นี่ นายใจถึงมากไอ้หนูที่โผล่มาในที่อย่างนี้ " " ผมเพียงแต่ค้นพบ นรก อีกขุมหนึ่ง " " ฉันเคยอยู่กองพันทหารราบที่หนึ่ง รุ่นก่อนหน้านาย 2-3 ปี จริงๆก็มากกว่า 2-3 ปี รบที่ไนจีเรีย 3 ครั้ง รอยข่วนยังไม่มี แต่พอฉันมาที่นี่วันแรกก็กลายเป็นไอ้หน้าบากซะอย่างงั้น ใช่ หมอทำศัลยกรรมให้ได้ถ้าฉันกลับไปโลก เปลี่ยนโฉมให้ดีเหมือนเดิม แต่รู้มั้ยฉันดันรักมัน มันบอกฉันว่ามีอะไรอยู่ข้างนอกแท่นยกน้ำหนัก โครงการอวตารมันก็แค่ตลกฝืด แหล่งรวมนักวิทยาศาสตร์หัวฟูกล้ามแฟบ ถึงอย่างนั้นก็เหอะ มันเป็นโอกาสครั้งสำคัญที่ยิ่งใหญ่ไม่เหมือนใคร (ผู้พันปีนขึ้นไปนั่งในหุ่นยนต์ชุดเกราะติดอาวุธพร้อมรบ - แอมป์สูท เคลียร์ ๆ กดปุ่มเดินเครื่อง-คาดสายรัด) นาวิกโยธินห้าวเป้งในร่างอวตารงั้นเรอะ คงได้มันส์ทะลุปอด ขนลุกดีว่ะ ! ลูกนาวิกแท้เคยเป็น สายข่าว ชั้นดีให้กับฉันในปฏิบัติการบนดวงจันทร์ในค่ายกักกัน ฟังนะซัลลี่ฉันอยากให้นายเข้าไปคลุกคลีตีโมงกับไอ้พวกคนป่า พยายาม ซื้อใจ พวกมัน ฉันต้องรู้จุดที่ทำให้มัน ยอม รู้ว่าจะทุบมันยังไงถ้าพวกมันหือ " " ผมยังเป็นลูกน้องดร.ออกัสติน .. " " แค่ในนาม นายก็เพียงวางมาดเป็นนักวิทยาศาสตร์ร้องก๊าบๆตามไปแต่รายงาน สายตรง ที่ฉัน นายทำได้มั้ยไอ้หนู " " ได้ครับ " " ใช้ได้นี่หว่า (ขยับมือชกลมผ่านระบบไซโอนิคลิ้งค์) ไอ้หนูถ้าแกอยู่ในคอนโทรลของฉันได้ดี ฉันก็จะให้นายกลับไปมีขาเหมือนเก่าเมื่อนายกลับบ้าน ขา จริงๆของนาย " " ข้อเสนอเร้าใจมากครับ " ทรูดี้ทำหน้าที่พลขับฮ.นำร่างอวตารคล้ายชาวนาวีของดร.เกรซ นอร์ม และ เจค พร้อมทหารราบหนึ่งนายบินจากเฮลเกตเข้าสู่ถิ่นชาวพื้นเมือง ลัดเลาะสายน้ำตกจากฟากฟ้าลงจอดพื้นในป่าดงดิบ เจคลงจากฮ.ประทับปืนกลมือกระชับในท่าลาดตระเวน ดร.เกรซดั้นด้นค้นหาพืชพันธุ์ใหม่ๆโดยมีนอร์มเป็นผู้ช่วย ทุกสิ่งที่มีหรือไม่มีชีวิตบนแพนดอร่า,ดวงจันทร์บริวารของดาวโพลีฟีมิสล้วนมีสเกลใหญ่โตมหโหฬารเป็น 2-3 เท่าของโลกมนุษย์ เจคผวาสัตว์ประหลาดรูปร่างคล้ายค้างคาว ดร.เกรซบอกมันคือโปรเลมูเรียส หน้าตาเหมือนลิงลม มีพังผืดยึดแขนขากับลำตัว ปีนป่ายต้นไม้ว่องไว ขอให้เจคลดปืนลงอย่าเล็ง ใจเย็นๆ เพราะมันไม่ใช่สัตว์ดุร้าย ส่วนนอร์มช่วยเก็บตัวอย่างรากไม้ขณะเธอใช้เข็มจิ้มสแกนผ่านเครื่องมือเพื่อวิเคราะห์สายพันธุ์ ทุกคนเดินต่อไปเรื่อยๆ " คุณรู้มั้ยบางทีคุณอาจเป็นสื่อสัญญาณไฟฟ้าทำให้สิ่งแวดล้อมโต้ตอบได้ไวขนาดนี้ " นอร์มพูดกับดร.เกรซ เจครู้สึกทึ่งในความงดงามของลอเรยู,ดอกไม้(พืช-สัตว์)วงก้นหอยสีแสดสูงถึงเอวเขา เมื่อเอามือแตะใบของมันจะหดตัวลงเรี่ยพื้น เขาไล่เคาะทุกใบที่เบ่งบานล้วนหุบตัวจนพลัดหลงไปเจอแรดหัวขวานตัวใหญ่กว่าช้าง 2 เท่าแต่มี 6 ขา กำลังเล็มหญ้า,กัดกินผลไม้ในทุ่งป่าฝน มันฉุนเฉียวคำรามใส่ผู้บุกรุก เจคเล็งปืนใส่ เตรียมลั่นไก " อย่ายิง คุณจะทำให้มันโกรธ เจค เกราะมันหนาปึ้กยิงไม่เข้าหรอกเชื่อฉัน อย่าวิ่ง (มันเริ่มหงุดหงิดสบัดหัวขวานโค่นต้นไม้รอบข้างพังราบ) ก็แค่อยู่กับที่ " ดร.เกรซบอก พญาแรดใช้ขาตะกุยพื้นก่อนวิ่งจะมาชน เจคแหกปากตรงปรี่เข้าไปล้อเล่นกับมัน จู่ๆมันหยุดกึก " เจ๋งจริงอ๊ะเปล่า เข้ามาเลย ฉันท้าแกน่ะแหละนังอ้วนเอ๊ย (เจคหารู้ไม่ว่าด้านหลังมีเสือดำเจ้าป่าแยกเขี้ยวยิงฟันอยู่) ช่ายแกมันอ่อนหัด " เสือดำกระโจนข้ามหัวเขามาดักอยู่หน้าฝูงแรดในทำนองอย่ามาแย่งเหยื่ออันโอชะ " แล้วเจ้าตัวนี้ล่ะ จะให้วิ่งหรือนิ่ง เอาไงดี " เจคหน้าตาตื่น " วิ่ง ! วิ่งสุดพลัง ไปเลยยย !! " ดร.ออกัสตินว่าพลางวิ่งหนีสุดชีวิต เจคไถลตัวเข้าไปซ่อนในโพรงดินใต้ต้นไม้ เสือดำใช้เท้าตะปบไม่ถึงมันเดือดดาลยิ่งขึ้นจึงพุ่งชนรากไม้พังกระจุย เจคโผล่ออกมาโดนมันกัดเป้ติดหลังสบัดตัวเขาส่ายไปมาในอากาศ เจคปลดเข็มขัดร่วงสู่พื้นวิ่งไปสุดขอบเหว กระโดดลงน้ำตกว่ายไปขึ้นอีกฝั่งทันเห็นเสือดำคว้าวืด และ แสดงอารมณ์ฉุนเฉียวเมื่อไล่ล่าเหยื่อไม่สำเร็จ next chapter coming soon >> |