1.
ฤดูหนาวช่วงใกล้คริสต์มาส ปี 1999 กลุ่มหมอก และไอน้ำลอยต่ำแทบจะบดบังบ้านพักริมทะเล เมื่อมองจากชายฝั่ง คิม อันจู,หญิงสาวผู้เช่าอาศัยรายล่าสุดเดินทอดน่องตามสะพาน มาถึงตู้รับจดหมายข้างถนนลูกรัง เธอทิ้งการ์ด สคส.ก่อนขึ้นรถบรรทุกขนสัมภาระย้ายจากไป ..
ฤดูร้อน ปี 1997 ช่วงน้ำทะเลลดระดับ ชายหาดเหือดแห้งเป็นแนวยาว ต้นไม้โกร๋นหาใบไม่มี ฮัน ซุงยุน ,ชายหนุ่มตั้งแท่งไม้บนฝั่งเยื้องสะพาน ก่อนพ่นสีชื่อบนสันแหลมว่า IL MARE
" ฮัลโหล ใช่ผมเอง ผมชอบที่นี่มาก ถึงขนาดตั้งชื่อให้เลย ใครออกแบบหรือครับ ฝีมือไม่ธรรมดา อ้อ ขอบคุณอีกครั้งสำหรับเฟอร์นิเจอร์ กับสเตอริโอแล้วจะโทรไปใหม่ " กดปิดโทรศัพท์มือถือ หยิบแผ่นซีดีเพลงมาเปิด ..
รุ่งเช้า ซุงยุน ก้มรัดเชือกรองเท้าให้แน่นอีกครั้ง เมื่อเดินเข้าไซท์,งานก่อสร้างสะพานขึง คนงานช่วยกันผลักม้วนสายเคเบิ้ลไปตามช่องจราจร ..
อันจูนอนงัวเงียต่อไม่เต็มใจตื่น พอแต่งตัวเสร็จปิดประตูห้องพักมีคนเช่าอพาร์ตเม้นต์เดินสวนมา
" สวัสดีค่ะ ฉันเพิ่งย้ายเข้ามาใหม่ .. " คนแปลกหน้าเมิน อันจูจึงเดินมาถึงชานพักบันได ซ้อมพูด " สวัสดีค่ะ สบายดีรึคะ "
กระหืดกระหอบลงมาถึงถนนสาธารณะ
ห้องอัดเสียง
" น้ำร้อนพอรึยัง " ชายหนุ่มพากษ์เสียงก่อนหัวร่อร่า
" พวกนี้ดูน่ากินจริงๆ " ทำเสียงเคี้ยวอาหารก๊อดๆ " ฉันใส่แครอทกับหอมลงไปแล้ว " หัวเราะก๊ากต่อจากคนแรก
" เอาล่ะนะ " ผู้หญิงพากษ์เสียงเด็ก " 1 2 3 ดึงชักกะเย่อ "
" ช่วยด้วย .. (เราชนะแล้ว -> ฝ่ายชายเย้ย) " อันจูผสมโรงตอนท้าย
" ขออีกเที่ยวนึง เริ่มที่เมอร์รี่คริสต์มาส " ผู้กำกับบอก
" เอาอีกแล้ว " นักแสดงหลายคนบ่นท้อ
" น่า ครั้งเดียวเอาให้ดีๆ "
" ได้เลย "
" เมอร์รี่คริสต์มาส .. " อันจูลากเสียงยาว
ขากลับถึงอพาร์ตเม้นต์พบซานตาคลอสโบกมืออยู่ชานพักบันได
ซุงยุนตกแต่งหลอดไฟประดับตามกิ่งก้านต้นไม้แห้งริมชายหาดหน้าบ้าน เปิดตู้รับจดหมายเห็นมี สคส.
" สุขสันต์วันคริสต์มาส และสวัสดีปีใหม่ค่ะ สวัสดี ฉันคือคนเช่าคนก่อนหน้าคุณ ต้องขอวานอะไรคุณหน่อย ฉันกำลังรอจดหมาย ถ้ามีมาถึงฉันกรุณาส่งมาตามที่อยู่ข้างล่างนี้ด้วยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ด้วยความปรารถนาดี คิม อุนจู 21 ธค. 1999 ปล.รอยที่พื้นใกล้ประตูมันมีอยู่ก่อนแล้ว ฉันไม่มีเวลาลบออก เดี๋ยวคุณก็ชินไปเองแหละ "
อุนจูรีบเปิดประตูห้องเพื่อรับโทรศัพท์
" ฮัลโหล เปล่า ฉันกำลังรอโทรศัพท์อยู่ "
เธอพกโทรศัพท์เข้าห้องน้ำด้วย .. นอนรอจนเผลอหลับคามือ
" คนใจร้าย "
เจ้าตูบขนฟูตัวเล็กนอนในบ้านกระดาษ จ้องเธอตาแป๋วแหว๋ว อุนจูหยิบรูปถ่ายคู่กับแฟนขึ้นมาดู
" เมอร์รี่คริสต์มาสค่ะ "
ซุงยุนปั่นจักรยานเล่น แวะมาร้านสะดวกซื้อ
" ซื้อบุหรี่หน่อยครับ " เปิดดูกระเป๋าสตังค์
" ตามสบายเลย อยู่ตรงนั้นแหละ คุณเขียนอะไรไว้หน้าบ้านคุณ "
" IL Mare,อิล มาเร่ แปลว่าทะเล "
" ทะเล? คุณรู้เรื่องทะเลแค่ไหนกัน? "
" ก็กำลังเรียนรู้อยู่ มีใครพักที่นั่นมาก่อนรึเปล่า "
" ไม่มี ป้าคุณสร้างมันเสร็จเมื่อเดือนที่แล้วเอง บ้านใหม่ซิงๆ "
" ได้เวลาอาหารเย็นแล้วจ้า " แม่บ้านโผล่มา
" จ้ะ "
ซุงยุนเดินเข้าบ้าน วกกลับออกมาอีกที ก็เห็นหมาน้อยตัวหนึ่งยืนแลบลิ้นอยู่ข้างนอก
รถเก๋งสีขาวขับลุยฝุ่นทางลูกรังมาถึง อิล มาเร่
" จู่ๆก็หายหน้าหายตาไปเฉยเลย " ซุงยุนทักทายเพื่อนเก่า
" เราเอาแบบของคุณมาจากโรงเรียนด้วย " ฝ่ายหญิงบอก
" แบบบ้านน่ะ " เพื่อนชายเสริม
" ดื่มชามั้ย " ซุงยุนหันหลังจะเดินเข้าบ้าน
" วันนี้ฉันจะไปเรียนเมืองนอกแล้ว เลยแวะมาลา "
" งั้นต้องรีบไปแล้วสิ " เขาใจหายแว้บ
" ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง "
" ไปที่นั่นเรียนรู้ให้มากที่สุด "
" เห็นทีต้องเรียนวิธีดาม หัวใจ ซะก่อน "
" เราไปกันได้แล้ว เดี๋ยวสาย " เพื่อนชายยกกล่องกระดาษมาฝากของไว้ " บ้านสวยดี เดี๋ยวฉันจะแวะมาใหม่ .. ไปเถอะ(เรียกแฟน) "
2.
ผิวดินบริเวณชายหาดแตกระแหง ระดับน้ำทะเลลดลงมาก ซุงยุนเดาะลูกบอลเล่นอยู่คนเดียว นั่งทาสีโมเดลบ้านใหม่ อันเก่าถูกเผาทิ้ง เขาเผลอตัวชนถังสีหก สุนัขหลงมาเหยียบแล้ววิ่งตามสะพานเข้าไปในบ้าน
" อย่า อย่า จะไปไหนน่ะ "
" .. ปล.รอยที่พื้นใกล้ประตูมันมีอยู่ก่อนแล้ว ฉันไม่มีเวลาลบออก เดี๋ยวคุณก็ชินไปเองแหละ .. "
อันจูเข้ามาในร้านหนังสือเก่า
" สวัสดีค่ะ "
" อ้อ แม่สาวจาก ออลไมตี้ "
" อิล มาเร่ ค่ะ "
" ออล ไมตี้ กะ อิล มาเร่ มันก็ครือกันแหละ " ชายชราบ่นพึมพรำ
" มีคนมาซื้อมันรึยังคะ "
" ยัง "
" ขอฉันไปดูได้มั้ย "
" กุญแจอยู่บนนั้น "
" สวัสดีค่ะ " อันจูทักทายแม่บ้าน
" สวัสดีจ้ะ (หันมาทางสามี) พี่เอาบ๊ะหมี่มั้ยจ๊ะ "
" ใส่ข้าวด้วยนะ "
อันจูจ้องมองหลักไม้บอกชื่อบ้าน พ่นสีเขียนว่า IL MARE จิตประหวัดถึงบรรยากาศอันเงียบเหงา เธอเคยถือดอกไม้ไฟวิ่งเล่นตามสะพาน วางโคมไฟส่องสว่างใต้ต้นไม้โกร๋น ประดับหลอดไฟตามกิ่ง เปิดดู สคส. เดินเข้ามาในบ้านเห็นภาพสเก็ตช์ต้นแบบเพอสเปคทีฟ
" ผมคิดว่าผมควรจะเขียนมาหาคุณ ผมเป็นคนแรกที่พักที่ อิล มาเร่ และจดหมายคุณส่งถึงผมด้วยความผิดพลาด ทราบว่าคุณกำลังรอจดหมายฉบับสำคัญ ฉะนั้นคุณน่าจะเช็คที่อยู่อีกครั้ง .. ด้วยความจริงใจ ฮัน ซุงยุน 28 ธค. 1997 (อันจูอ่านข้อความแล้วเกิดความสงสัย มองไปทางตู้รับจดหมาย) ปล.คุณรู้ได้ไงว่าที่นี่ชื่อ อิล มาเร่ " เดินมาจ้องมองตู้รับจดหมายโบราณสีแดง ก่อนกลับเข้าบ้านจรดปากกาเขียนตอบ ..
" ไม่รู้ว่าจดหมายฉันไปที่นั่นได้อย่างไร แต่หวังว่าคุณคงไม่ได้เล่นเกมอะไร กรุณาอย่ายุ่งกับจดหมายถึงฉัน ด้วยความจริงใจ คิม อุนจู 29 ธค.1999 ( ซุงยุนยืนอ่านจดหมายด้วยความพิศวงเช่นกัน) ปล.หวังว่าคุณไม่ได้มาจากปี 1997 จริงๆนะ "
" ฉันรู้ว่าเป็นวันสุดท้ายของสหัสวรรษ ..(อันจูรู้สึกอิจฉาเพื่อนสาวที่กำลังโทรศัพท์คุยกับแฟน) ฉันก็อยากไปแหละแต่ต้องทำงาน "
" เดี๋ยวฉันดูแลร้านให้ " อันจูเสนอ
" เจอกันที่ไหนดีล่ะ? " อีกฝ่ายเริงร่า
" ผมอ่านการ์ตูนถึงเล่ม 7 .. " ลูกค้าชายวัยรุ่นโม้
" 2,100 วอนค่ะ ขอบคุณ "
อันจูสัปหงกตรงเคาน์เตอร์ภายในร้าน ดึกแล้วจึงปัดกวาดเก็บเศษขยะ เสียงจากทีวีเบนความสนใจเธอจ้องดู
" เรามาร่วมนับถอยหลังเพื่อเข้าสู่สหัสวรรษใหม่กันเลยครับ 10, 9, 8, 7, 6, 5, ( 4 3 2 1 อันจูร่วมเคาน์ดาวน์ด้วย) สู่สหัสวรรษใหม่อย่างมีความสุข ไชโย!!! "
ฝ่ายซุงยุนทำกับข้าวทานเอง ไข่ดาวลอยฟ้า รินไวน์ใส่แก้ว ยกขึ้นจิบเนิบๆ
ในร้านหนังสือ
" ฟังนะ .. จดหมายคุณส่งมาถึงผมเรื่อยเลย คุณน่าจะหาวิธีตามจดหมายคุณด้วยวิธีอื่นได้แล้ว (อันจูอ่านจดหมายให้เพื่อนสนิทฟัง ขณะหล่อนมัวสาละวนกับการเก็บหนังสือเข้าชั้นวาง) ด้วยความจริงใจ ฮัน ซุงยุน 7 มค.1998 ปล.ตอนนี้เป็นปี 1998 แล้ว(ย้ำ) .. "
" อันจู เธอเป็นนักพากษ์ ฉันเป็นเจ้าของร้านหนังสือการ์ตูน น่าจะเป็นฉันต่างหากที่มีเรื่องบ้าบอแบบนี้ "
" ฉันรู้ แต่มันก็แปลกมากเลย " ถือจดหมายเดินตามเพื่อน แต่ถูกเมิน " ถึงยังไงฉันก็อ่านการ์ตูนเยอะเหมือนกันนะ "
" 1998 .. " อันจูนอนคว่ำบนเตียง รับโทรศัพท์ " ฮัลโหล "
" หิมะตกแล้ว อันจู "
" จริงของเธอ " ลุกจากเตียงออกมานอกห้อง
" จำ 2 ปีก่อนได้มั้ย เราติดไข้กันงอมแงมเลย "
" ก็ฉันเป็นชาวเกาะ เจอหิมะไม่ได้นี่ "
" พรุ่งนี้เธอจะดูแลร้านให้ฉันได้มั้ย "
" ตกลง "
" ขอบใจมาก "
อันจูเปิดดูอัลบั้มรูปถ่ายคู่กับแฟนหนุ่ม วันรับปริญญา ไปเที่ยวไหนต่อไหนด้วยกัน ตัวเลขดิจิตอลบอกวันที่ 10 มค.1998
next chapter >>
chapter [ 1-2 ] [ 3-4 ] [ 5-7 ]
